منصف ، حتی با دشمنانش !

یکی از توصیه های مهمی که برادرم به ما می کرد که خیلی به درد مسؤلان نظام می خورد این بود که می گفتند هر وقت کسی به شما برای انجام دادن کاری مراجعه کرد نگویید من مسئول فلان کار هستم و این یک مراجعه کننده معمولی است بلکه بلافاصله جای خودتان را با او عوض کنید و ببینید اگر شما به جای او آن طرف میز بودید و با مسئولی کار داشتید چه توقعی از او داشتید . این طور می توانید او را درک کنید و کار مردم هم به راحتی انجام می شود .

زینت السادات بهشتی

از توصیه های مهم برادرم به ما ، که در وصیت نامه شان هم آمده است این است که به نزدیکان و وابستگان خودم توصیه می کنم که جدا از مردم نباشند و بین مردم باشید تا بتوانید مردم را درک کنید ، مشکلات مردم را در حد استطاعت بر طرف کنید . خودشان هم به این توصیه عجیب عمل می کردند.

زینت السادات بهشتی

پس از بازگشت آقای بهشتی از آلمان ، عده ای که به خیال خوشان خیلی انقلابی بودند و آقای بهشتی حرفها و مواضع آنها را قبول نداشت ، ایشان را به بهایی گری و سُنّی بودن متهم می کردند . محور آنها یکی از اهل علم بود که با او رقابت قدیمی داشت ولی در نهایت دشمن آقای بهشتی شد و نسبتهایی به ایشان می داد که از تشیّع منحرف شده و سُنّی شده است .

وقتی این فرد که موضعگیریهای تندی نسبت به دکتر بهشتی داشت از دنیا رفته بود شاهد بودم ، آقای بهشتی برای او دعا کرد و گفت : خداوند او را با بهترین اعمالش محشور فرماید . این جور سعه صدر داشت !

آیت الله جنتی

من در طول مدت آشنایی با شهید بهشتی حتی یک صفت منفی از ایشان ندیدم که آدم بگوید اگر این طور بود بهتر بود . بر عکس با این که روح نا آرامی داشت و دائم در تلاش و تکاپو بود و از همه طرف مورد هجوم تبلیغاتی مخالفان خود بود ولی در چهره اش آرامش و سکینه و اطمینان و اعتماد به نفس خاصّی موج می زد . شهید بهشتی بر خلاف بعضی دارای صفاتی و روحیات ذاتی خاصّی بود که برای دیگران قابل تقلید نیستند . مثلاً ایشان ناراحت می شد اما هیچ کس خشم و ناراحتی ظاهری او را به چشم نمی دید .

سید محسن یحیوی

بارها اتفاق می افتاد می دیدم خودم یا دیگری حرفی می زدیم یا اگر موضوع یا مطلبی مطرح می شد نظری می دادیم بعد از آنکه حرفمان را می ردیم و آقای بهشتی جواب آن حرف را می دادند می فهمیدیم حرف نادرستی زده ایم . نادرستی آن حرف از اول که ما شروع می کردیم به حرف زدن برای آقای بهشتی معلوم بود اما ایشان صبر و حوصله می کردند تا ما حرفمان تمام شود . وسط حرف ما نمی آمدند . تمام که می شد با خوشرویی جواب این حرف را با منطق می دادند و ما را قانع می کردند ، ما هم می پذیرفتیم و این درس را هم یاد می گرفتیم که اگر کسی در مقابل ما حرفی زد که آن را قبول نداریم ، صبر کنیم حرفش را بزند ، بعد که تمام شد در نهایت ادب و متانت جوابش را بدهیم و اگر قبول نکرد با او دعوا نکنیم .

حجت الاسلام مسیح مهاجری

آن چیزی را که من شاهدش بودم ، انصاف شهید بهشتی درباره دشمنانش بود. کسانی که برای ایشان جوّ و شایعه می شاختند و شخصیّت وی را زیر سؤال می بردند و بدترین اتهامات را روانه ایشان می کردند ، تا حدی که همه ملّت ما شاهد هستند این مسئله چگونه بود . من در ارتباطی که با ایشان داشتم ، به هیچ وجه لحظاتی را شاهد نبودم که ایشان با زبان زشت و با یک حالت بی انصافی و حتی تند و نظایر اینها بخواهد حتی در پشت سر نسبت به یکی از این گروهکها و دشمنان اظهار نظر کند که جنبه احساسی آن بر جنبه منطقی غالب شود . همه اینها ناشی از خویشتن داری وسیع ایشان بود که نمی تواند بدون ممارست و بدون یک عرفان قوی و یک شناخت عظیم از مکتب بهوجود امده باشد . چرا که ای نوع خصلتها ، چیزی نیست که به طور آنی در افراد به وجود بیاید ، مگر آن که کسی زیاد کار کرده باشد .

مهندس میر حسین موسوی

پس از مراجعه شهید بهشتی از آلمان که فعالیتهای حسینیه ارشاد در حال اوج گرفتن بود از ایشان برای سخنرانی دعوت می کردند که ایشان هم می رفتند و سخنرانی می کردند . در همان وقت بعضی از دوستان نزدیک آقای بهشتی از جمله بنده با این کار مخالف بودیم . چون حسینیه ارشاد به دست نیروهای نهضت آزادی و طرفداران آن اداره می شد . ولی آقای بهشتی با دید وسیعی که داشتند می گفتند : ما در هر جایی که زمینه ای برای تبلیغ اسلام و گرایش به اسلام در ان باشد باید سعی کنیم حضور پیدا کنیم و نیروها را جذب کنیم و اگر بخواهیم در این مرحله عده ای را از خودمان طرد کنیم ، این به صلاح ما نیست و در نهایت تنها خواهیم ماند ، لا اقل نباید نیروهای مذهبی را دفع کنیم و آنها را باید با خودمان نگه داریم .

آیت الله مصباح یزدی

منبع : کتاب سیره شهید بهشتی

نوشته غلامعلی رجائی